Hoe het is om zwanger te zijn tijdens een pandemie
Journalist Anne Dirks had niet helemaal gepland dat er een pandemie uit zou breken terwijl ze zwanger was. Maar het gebeurde toch.
Ik was bijna vijf maanden zwanger en had mijn opdrachtgever nog niet verteld dat ik zwanger was. Ik had een paar maanden daarvoor als freelance copywriter een aantal grote klussen aangenomen bij dit bedrijf. Ik was bang dat het babynieuws roet in het eten zou gooien en ik mijn klussen zou verliezen. Mijn vriend wuifde die vrees weg. “Natuurlijk gaan ze niet zo reageren.” Mijn nachtmerries vertelden mij iets anders.
Een hele relaxte, zwangere versie van mijzelf blijven, lukte gedurende de dag, of ik deed heel goed alsof. ’s Nachts, met dank aan zwangerschaps-insomnia, kwamen de irreële en reële angsten uit alle krochten gekropen. Zwanger zijn zorgde ervoor dat ik mij opeens bewust was van hoe kwetsbaar ik was. En hoe angstig. Dit is een korte, curieuze lijst van dingen waar ik mij zorgen over maakte in het begin van mijn zwangerschap, pre-Coronacrisis: sulfaten, vliegreizen, vitamine A, broeikassen, een Derde Wereldoorlog, bosbranden, overstromingen, verlaten worden, mijn werk verliezen, de baby verliezen, de loonkloof, bloedarmoede, flauwvallen, pesticiden, loden waterleidingen, kurkuma, zachtgekookte eitjes, ongepasteuriseerde kaas, een klimaatramp, schijnzwangerschap, slapeloosheid, nachtmerries en het feit dat al deze gedachtekronkels en bijbehorende gevoelens invloed zouden hebben op de baby in mijn buik.
Na de persconferentie waarin Rutte opriep om zoveel mogelijk thuis te werken kwam daarbij: COVID-19. En al haar uitwassen. De maandag na de persconferentie werd ik gebeld door het bedrijf. Op dit moment hadden ze mijn diensten niet meer nodig. De evenementen waar ik voor was aangenomen gingen niet door. Precies waar ik bang voor was gebeurde, maar niet zoals ik het verwachtte. Het kwam uit een andere hoek. Mijn hoofd schoot meteen in een apocalyptisch rekenen: hoeveel spaargeld stond er nu op mijn rekening? Hoe lang hou ik het daarmee uit? Wat kost een baby die eerste maanden? Hoeveel maanden heb ik nog om te werken? Hoe lang ging dit duren?
Toen ik ophing zette ik mijzelf schrap voor het grote paniekeren: datgene waar ik bang voor was, was nu gebeurt. Laat maar komen. De radeloosheid, de huilbuien, het met mijn armen boven mijn hoofd over straat rennen in blinde paniek. Ik ademde diep in. En uit. Het kwam niet. Ik was verrassend oké. Kennelijk zit er waarheid achter dat verschrikkelijke gezegde (een mens lijdt dikwijls het meest, blablabla).
Het is natuurlijk een rare tijd om een lijf te hebben wat zich volledig op de toekomst richt, terwijl die toekomst nu zo onzeker is. Desondanks ben ik oprecht oké. Niet super, maar het gaat prima. Ik ben blij dat ik gezond ben, net als de mensen om mij heen, ik het financieel best even uitzing en nog een klein beetje kan werken aan de projecten die wél doorgaan.
Plus die baby ziet er nu al zó knap uit op de echo.
Anne Dirks is antropoloog en journalist. Ze schreef eerder voor o.a. Vrij Nederland, ELLE en Vice. Ze wilde vroeger Indiana Jones worden, vindt over zichzelf schrijven in de derde persoon uiterst ongemakkelijk en vraagt zich tegenwoordig bij alles af: is dit content?